Van afwijzing naar aanvaarding

Van afwijzing naar aanvaarding
‘Uitgebreide samenvatting’ van de toespraak van Margreet van Straalen.

De spreekster spreekt uit ervaring en weet daardoor wat het is, om te leren om te gaan met afwijzing.
Ze denkt, dat we het nooit helemaal kwijtraken in ons leven, niet omdat God niet geneest, maar, omdat afwijzing hoort bij het leven van elke dag.
Want er zullen altijd situaties zijn waarin we ons afgewezen voelen, of echt afgewezen of buitengesloten worden.
Dit is het leven in deze wereld.
Maar we kunnen  wel mee leren omgaan met een stukje gebrokenheid in deze wereld en dat maakt een groot verschil.
En in deze studie wil ze ons wat handvatten geven, waardoor wij, als er afwijzing op ons af komt, als het ware kunnen kiezen hoe wij er mee omgaan.

Allereerst wijst ze op de Heilige Geest.
De Heilige Geest, die de Trooster is, onze eeuwige Metgezel.
Een ander woord voor de Heilige Geest is parakletos, degene die langszij komt, of de naam voor een slaaf, een bijzondere slaaf.
In het oude Griekenland werd bij de geboorte van de oudste zoon, de erfgenaam, een slaaf gekocht, die werd verbonden aan het leven van de erfgenaam.
Die slaaf had maar één opdracht van zijn meester; zorg dat de erfgenaam de erfenis binnenhaalt.
En die slaaf deed dus alles samen met de oudste zoon.
Hij beschermde hem, sportte met hem, maakten samen huiswerk, douchten samen.
Alles in het leven van die slaaf was er op gericht om er voor te zorgen dat de oudste zoon zijn erfenis kon binnenhalen.
En dat is nu een zelfde woord wat ook voor de Heilige Geest gebruikt wordt.
En die parakletos is bij ons allemaal, en als dat niet zo is, kunnen we er om vragen, voor bidden.
‘Heilige Geest wilt U komen en de parakletos zijn in mijn leven.’
Hij is Degene, Die ons helpt om om te gaan met de dingen in het leven, zoals bijvoorbeeld afwijzing, maar ook allerlei andere dingen, zowel geestelijk als praktisch.

Hoe kunnen we afwijzing omschrijven

Afwijzing geeft van binnen het gevoel: ik ben niet gewenst of ik hoor er niet bij.
U kunt eigenlijk niet geloven, dat mensen u aardig vinden.
In het proces van genezing, moeten we leren om met een andere bril te kijken en zelf dingen te doen, te ondernemen.

Afwijzing is een kooi, maar het slot van die kooi zit aan de binnenkant.
Als we dat gaan ontdekken, dan gaan we merken dat we de kruk van afwijzing zelf naar beneden kunnen doen en uit die kooi kunnen stappen.
Dit kan in het begin heel eng zijn, want de wereld buiten die kooi is erg groot.
En soms staat de deur van die kooi al jaren open, maar durven we die deur van vrijheid niet aan, want afwijzing kan ook een veilige schuilplaats zijn.

Hoe kan afwijzing je leven binnenkomen

Dat kan op heel veel manieren, maar hier volgen een paar hoofdlijnen.

1) Voor de geboorte
Bijv. een niet geplande zwangerschap.
Je bent niet getrouwd, hoe gaat je omgeving reageren. 
Eigenlijk ben je niet zo blij met het kind en die houding is al een uitnodiging voor de geest van afwijzing.*

De Heilige Geest is een gentleman, die komt alleen op uitnodiging.
Maar de vijand niet, zodra hij een kiertje ziet, zal hij altijd proberen om van dat kiertje een grote opening te maken.
En zo’n situatie, waar zo’n ongehuwde moeder inzit, opent de deur voor een geest van afwijzing, ook al is ze misschien later in de zwangerschap heel blij met het kindje.
Maar voor deze dingen is een oplossing.
Als wij zo over ons kindje gedacht hebben, hebben wij de mogelijkheid om het kindje vrij te zetten, zodat het niet langer als een vloek van generatie op generatie doorwerkt.
Of een zwangerschap volgt te snel op de vorige zwangerschap en ben je er helemaal nog niet aan toe of klaar voor.
Ook dit kan afwijzing tot gevolg hebben.

Of je relatie is niet erg goed en je denkt: oh help, niet nu ook nog een kind.
Dit opent deuren voor afwijzing in het leven van het ongeboren kind.

Of misschien is er geen financiële ruimte voor een kind.
Je weet nu nog maar net de eindjes aan elkaar te knopen en je wilt eigenlijk helemaal niet zwanger zijn.
Misschien denk je door al deze dingen wel aan abortus.
En alleen het denken eraan, het spelen met de gedachte aan abortus opent al een deur voor afwijzing.
Het kan zelfs de deur voor de macht van de dood openen, want abortus is en blijft moord.

2) Na de geboorte
Misschien heb je een huilbaby, of sta je er alleen voor, waardoor je op een gegeven moment denkt; ik wou dat dit kindje maar nooit was geboren.
Want je kan er eigenlijk niet meer tegen op.                                         

Of je krijgt een gehandicapt kindje, of je wilde graag een meisje en het werd een jongen, of andersom.
Misschien ziet het kindje er niet zo uit als jij gedacht had dat het zou zijn in die roze wolk.

Maar ook later.
Misschien ben je wel gepest op school en hoorde je er gewoon nooit bij.
Of had iedereen merkkleding en wilde jij dat ook graag (en dit geldt alleen als je het graag wilde), maar er was thuis geen geld voor of mocht je het gewoon niet, dat kan jou het gevoel van afwijzing geven.
Dan zijn er situaties in een leven, van misbruik, waardoor je je weggegooid voelt en er niet bij voelt horen of gaat denken; zie je wel, ik ben fout.
Ook dat opent in een hart een deur voor afwijzing.

Of er is sprake van mishandeling, emotionele of lichamelijke verwaarlozing.
Dat geeft allemaal boodschappen af van: je bent het niet waard om geliefd te zijn.
Soms wordt die boodschap niet bewust afgegeven, maar wij hebben als het ware een bepaald systeem, een bepaald filter waardoor dingen zo binnen kunnen komen.

Misschien heeft je moeder je met een traktatie een keer per ongeluk overgeslagen, dacht ze dat je al gehad had of zo, en iedereen kreeg wat behalve jij.
Dat kan in je hoofd, als kind en vooral als je een gesloten kind bent, het idee geven; mama mag mij zeker niet, anders had ik ook wel wat gekregen.
Dat zet iets neer en dan gebeurt er weer iets en jij gaat door die bril de situatie beoordelen en je ziet dat als bewijs; zie je wel!
En zo vormt zich in jou denken een bolwerk, terwijl je ouders zich waarschijnlijk nergens van bewust zijn.

Misschien ben je op school niet zo populair.
Misschien val je buiten de groep, kun je niet zo goed meekomen of misschien ben je wel juist hoogbegaafd en schelden ze je uit voor stuud.      

Het kan zijn tijdens het opgroeien thuis, dat je dingen niet ontvangt, omdat je ouders bepaalde dingen nooit geleerd hebben.
Soms is het daarom goed om eens te kijken naar de ouders van je ouders.
Als er nooit lichamelijk contact was, kan dat komen doordat zij dat nooit geleerd hebben en is dat hun handicap.

De generatie vlak na de Tweede Wereldoorlog bijvoorbeeld, was gericht op de wederopbouw.
Ze werkten lange dagen en wilden genoeg geld verdienen, zodat hun gezin te eten had.
En als je kijk naar de honger die er was tijdens de oorlog, dan is het erg logisch dat dat hun zorg was .
Dat had tot gevolg, dat op andere terreinen, hoewel die nodig zijn in een kinderleven, daar was gewoon geen ruimte voor.
Maar in een kind kan dat wel als afwijzing binnenkomen.

Soms houden ouders er lievelingetjes op na in een gezin.
Bijvoorbeeld; iemand die er prachtig uitziet, daar kun je lekker mee pronken.
Of een kind dat altijd zo gewillig is of zoet als er bezoek is en het andere kind gaat zich er juist tegen afzetten.

Of de één kan beter leren dan de ander.
Allemaal situaties waardoor er sprake is van werkelijke afwijzing of vermeende afwijzing, maar het komt allebei binnen als afwijzing.

Iets wat ook altijd afwijzing geeft, zowel in het leven van een kind als van een partner, is echtscheiding.
De veiligheid die het huwelijk aan een kind biedt verdwijnt en als er dan ook nog een ander in het spel is, verwondt het niet alleen het kind, maar ook de partner.
De partner kan zich gedumpt voelen, in de steek gelaten en kinderen maken vaak de vertaalslag: als ik nu maar liever was geweest, dan was papa of mama niet weggegaan.
Maar kinderen zijn nooit de oorzaak van een scheiding in een huwelijk, want een huwelijk is een zaak tussen volwassenen.
Toch, als zo’n leugen eenmaal is neergezet, gaat die leugen zich alleen maar dieper ontwikkelen en komt er een gevoel van verworpenheid.                                                           

Gevolgen van afwijzing

Belangrijkste gevolg:
Niet meer in staat om liefde te ontvangen of te geven.
Wat je niet ontvangt, kun je ook niet geven.
Want, wat wij niet aan ons kind geven, kan hij op zijn beurt niet aan zijn kind geven en     
zo kan dit overgaan van generatie op generatie en kan er een generatievloek ontstaan, die alleen verbroken kan worden door het kruis van de Here Jezus, zodat deze vloek stopt en er heling en genezing komt en er ruimte om Gods liefde te ontvangen en door te geven.

Reacties
In het omgaan met afwijzing, kun je verschillende reacties onderscheiden.

1)  Mensen die aan afwijzing toegeven
Deze mensen hebben gedachten als:  niemand houdt van mij, zie je wel, niemand zie me staan, niemand maakt ook een praatje met mij, niemand belt mij enz.
En misschien denken ze het niet alleen, maar is het ook hoorbaar in hun uitspraken.
Wat zo begon met afwijzing gaat een stapje verder naar eenzaamheid, en dan een stap verder naar zelfmedelijden (ik ben zo zielig, ach, hebben we zo’n grote gemeente en we horen toch om te zien naar elkaar, maar ondertussen, ik niets aan mijn broers en zussen)  en van zelfmedelijden kom je in depressie en vanuit depressie kan wanhoop ontstaan en van uit wanhoop gedachten tot zelfmoord.
 
En zo wordt denken spreken en wat je spreekt komt in vervulling.
….want met de opbrengst van je mond wordt je binnenste vol (Spreuken 18:20), maar met de opbrengst van je mond zet je ook iets neer in de onzichtbare wereld.

Eigenlijk is het leven te zwaar geworden en heb je door de afwijzing heen een hele negatieve spiraal geopend.
Gelukkig gaat niet iedereen dit rijtje af, maar vinden we wel herkenning.

Het heeft, niet het hele rijtje, wel in haar leven ( van de spreekster ) gespeeld.
Ze was vaak alleen in de weekenden en dan vond ze zichzelf vaak heel zielig.
Maar wat zegt Gods woord ervan.
In Zijn woord staat, dat Hij altijd bij ons is, alleen haar gevoel zei wat anders.
Ons gevoel is eigenlijk ons  meest lastige kind dat we moeten opvoeden.
Gevoel is een kind dat heel graag wil domineren, maar het heeft weinig met het geloof te maken.
En zij heeft moeten leren om haar gevoel op te voeden, door bijbelse waarheden er tegenover te zetten.
Zo  moeten wij ook leren om ons gevoel op te voeden door bijbelse waarheden tegenover ons gevoel te zetten.
Ik voel/denk dit; Gods woord zegt dat.
We moeten die gedachten ‘krijgsgevangen’ maken (2 Kor. 10:5).
We moeten tegen die negatieve gedachten gewoon zeggen: Je bent niet bijbels, ik wil Bijbels denken, en je plaatst een gedachte van God er tegenover.

Nu zijn er ieders leven wel bepaalde gedachten die regelmatig terugkomen.
Dan is dit een simpele oplossing.
Je neemt een vel papier, je zet een lijntje in het midden en aan de ene kant zet je mijn gedachten en aan de andere kant zet je Gods gedachten.
Bijvoorbeeld: Ik ben alleen tegenover Gods gedachte: Ik ben altijd bij je.
Het is handig om dit vast klaar te hebben liggen, omdat op het moment dat we het moeilijk hebben en onze gedachten de boventoon voeren, het niet altijd gemakkelijk is om Gods gedachten te bedenken.
Ga dit maar eens doen juist op dat gebied waar u zo mee worstelt.

2)  Mensen die een masker dragen
Eigenlijk sluiten deze mensen iets heel diep van binnen af, en soms is dat ook een oplossing die God voor een tijdje geeft.
Soms is dat genade van God.

God maakt soms kaders in je leven sterker, zodat je ook werkelijk een stukje pijn onder ogen kan zien.
Maar er komt een tijd dat God zegt: wordt eerlijk, ga het onder ogen zien, breng het bij het kruis en ontvang Mijn genezing.

→ Hier geeft de spreekster het voorbeeld van de Samaritaanse vrouw.
 (Johannes 4:1–42)
Een vrouw met een diepe nood van afwijzing.
In/door relaties met mannen had zij vervulling-genezing-wegdrukken van de pijn van afwijzing gezocht.
Maar eros liefde, noch een goed huwelijk, vult de onderste punt van je hart.
Want in elk hart is een plek, die God voor Zichzelf heeft gereserveerd.
Die onderste punt is de plek tussen jou en God.
En als die plek, die intimiteit met God zich gaat ontwikkelen, ga je anders staan in je huwelijk, je vriendschappen, je gemeente enz., omdat die plek gevuld wordt/ is.
Dat is een stuk verantwoording die God bij ons neerlegt.
Mensen kunnen dus een masker dragen om pijn weg te drukken.                                                                      
                                         
3)  Mensen die vluchten
Je kunt in verschillende dingen vluchten.
Sommige mensen vluchten in de alcohol, drugs of pillen.
Of ze vluchten in het kopen van spullen, of de wereld van internet of porno.
Of in perfectionisme, als ik nu maar alles goed doe, wijst niemand mij af.
Ook zijn er mensen die altijd maar bezig om anderen te dienen.
Dan kom je zelf niet aan bod; dan heb je het gewoon te druk om op een gezonde manier met jezelf bezig te zijn
En als je altijd voor anderen klaarstaat, dan moeten ze je wel aardig  vinden.
Maar…..zelfs dat werkt niet voor die diepe punt  en de pijn blijft.
Of mensen worden fanatieke sporters en richten zich maar op één ding, waar eigenlijk te voor staat als je naar hun leven kijkt.

Je kunt ook vluchten in allerlei christelijke werken en op die manier altijd maar bezig zijn.
‘Zo, die broeder of zuster geeft zich helemaal.’
Maar zelf weet je of je het doet vanuit je intimiteit met God of om eigenlijk pijn weg te drukken, en vroeg of laat ga je dan toch God ontmoeten, Die zegt; maar nu wil Ik eerst met dat punt in je leven klaarkomen.
Dan kun je nog altijd even actief voor God zijn, maar dan is het vanuit de rust en vanuit een gevulde onderste punt van je hart.

4)  Mensen die vechten
Je zou kunnen zeggen, die worden rebels.
Bij hen zie je dat een spiraal van pijn van afwijzing maakt, dat ze een stuk bitterheid ontwikkelen.
En het vervelende van bitterheid is, dat er een stukje wrok komt en een stukje haat  naar alle situaties in hun leven en uiteindelijk komt er rebellie in hun leven.
Rebellie zegt eigenlijk; ik laat me door niemand iets meer gezeggen.

Een goed voorbeeld hiervan is de geschiedenis van Samuel en Saul.
Zie: 1 Sam. 15  
Saul moest op Samuel wachten om offers te brengen, maar Saul nam zelf het voortouw en wachtte niet op Samuel.
Toen de zeven dagen omwaren en Samuel er nog niet was, ging Saul zelf offeren.
Terwijl hij als koning helemaal geen offers zelf mocht brengen.
En als Samuel dan komt, zegt hij tegen Saul (vers 22, 23) ‘Zie, gehoorzamen is beter dan slachtoffers, luisteren beter dan het vette der rammen.  Voorwaar, weerspannigheid (rebellie) is zonde der toverij en ongezeggelijkheid is afgoderij en dienen van de Terafim.’

Rebellie is dus niet zomaar iets, Gods woord is daar heel duidelijk over.
Het zegt, dat we de dingen niet op onze manier moeten doen, maar op Gods manier.
We moeten ons onder gezag stellen en aan dat gezag gehoorzamen.
En, gehoorzaamheid is een keuze.
Dit geldt ook voor binnen de gemeente.
Als er een beslissing wordt genomen, bijvoorbeeld, koffie drinken mag alleen in die ruimte en niet ergens anders, dan mogen onze gedachten daar anders over zijn, jammer dan, maar we dienen wel gehoorzaam te zijn en te luisteren.

Wat is dan de oplossing van afwijzing

De oplossing is het kruis van de Here Jezus.
De ergste afwijzing die er ooit in de mensheid is geweest, is gedragen door de Here Jezus aan het kruis.
Daar werd Hij volledig door de Vader verlaten, terwijl Hij zonder zonde was.
Het was Zijn liefde voor ons, dat Hij vrijwillig koos.
Het was Zijn keuze, het overkwam Hem niet.
Hij heeft er vrijwillig voor gekozen om de dood van het kruis te ondergaan, omdat Hij zoveel van ons houdt.
Hij wil niet dat er altijd scheiding is.
Hij wil dat we vrijmoedig bij God kunnen komen.
Het gordijn is weg en wij mogen  het Heilige der Heilige binnengaan en bij God komen.
Daarvoor is de Here Jezus aan het kruis gegaan.
Elke macht van de hel, dus ook de macht van afwijzing, heeft Hij daar openlijk ten toon gesteld.

Met het uitroepen van: ‘Het is Volbracht!!!’ zei Hij eigenlijk; ‘Het is zojuist volmaakt, volmaakt geworden.’
Er kwam aan het kruis een volledige omwisseling.
Alle kwade gevolgen van de zonden, van afwijzing, kwamen neer op de Here Jezus, zodat al het goede van de Here Jezus beschikbaar kwam voor ons.
Dat deed de Vader voor ons, omdat Hij zoveel van ons houdt.
Daar mogen we in geloof  ‘ja en amen’ op zeggen.

Dat voelen we echter niet altijd, was dat maar zo.
Vaak is ons geloof ook wel selectief in wat we geloven of ons toe-eigenen.
Als God zegt: uw zonden zijn u vergeven, dan geloven we dat nog wel, maar als God zegt dat Hij van ons houdt, wordt dat soms een ander verhaal, omdat we dat niet altijd zo voelen/ervaren.
Dan is het aan ons  om te besluiten om voortaan zowel het ene woord, als het andere woord van God te aanvaarden en het ons toe te eigenen, of we dingen nu voelen/ ervaren of niet.
Het is een beslissing, een keuze om te aanvaarden dat God van ons, van mij houdt.
Misschien is dat wel een sleutel voor ons, dat we aanvaarden, dat God van ons houdt.
Misschien moeten we het vandaag wel hardop uitspreken en het als een statement neerzetten in de onzichtbare wereld.

‘Ik aanvaard vandaag, dat God van mij ………. houdt.’
(misschien is het goed om ergens op te schrijven als herinnering voor jezelf)

Want ons geloof moeten we niet baseren op ons gevoel, maar op de feiten, op de waarheid die er is vanuit Gods woord.
Ons gevoel is drijfzand, vandaag ‘Halleluja’ en morgen het tegenovergestelde, afhankelijk soms van wat er gebeurt die dag.
Niet ons gevoel moet ons leven bepalen, maar ons geloof in Gods Woord.
Mijn gevoel kan zeggen: niemand houdt van mij, maar Gods woord zegt: ‘De Vader Zelf heeft u lief.’(Johannes 16:27); ‘Als God voor mij is, wie is er dan tegen mij.’ (Romeinen 8:31)

En wij mogen kiezen, God wil niets liever dan dat wij kiezen voor de waarheid uit Zijn woord, want de waarheid zal ons vrijmaken.
Met die waarheden mogen we ons gevoel gaan opvoeden en het niet zijnde, mag op die manier in ons leven tot aanzijn worden geroepen.
(Romeinen 4:17

Romeinen 12:2  zegt dat we hervormd, dwz. vernieuwd moeten worden in ons denken, zodat we Gods wil gaan ontdekken, nl. het goede, het welgevallene, het volkomene.
Hervormd in ons denken wil zeggen (in de grondtekst), dat ons denken gerestaureerd moet worden.
En dan niet in de vorm van; hier en daar wat plakken, of we stoppen ieder gaatje dicht met wat cement en een kwastje verf erover en klaar.
Nee, er staat, dat met een inwerkend zuur, die oude laag ervan afgebikt wordt.
Au, dat doet zeer, als dat zuur in ons leven gaat werken.
Maar die oude laag van ons denken, moet echt afgebikt worden.
Die moeten we bij het kruis brengen.
Ons denken is gewoon misvormd in al die jaren waarin we God niet kenden en  dat we geloofden in die leugens.
Het moet als het ware hergerestaureerd worden, dat is vernieuwing van ons denken naar de waarheid van Gods woord.
Daarom is het lezen en het leren van Gods woord zo belangrijk.
Daarom is het zo belangrijk om tijd te nemen/maken om over Gods woord te mediteren.

Als we bijv. 10 minuten nadenken over; ik ben zo zielig, dan gaan we ons ook echt zielig en beroerd voelen ook, dus als we nu eens 10 minuten gaan nadenken over Gods woord waar Hij zegt: ‘De Vader Zelf heeft u lief.’; of ‘Alzo lief heeft God de wereld gehad…’ en laten we daar maar eens onze eigen naam invullen.
Kauw en proef er maar eens aan.
En nog eens, en nog eens.
Laten we dat eens een maand volhouden.
Misschien zijn er wel meer van die waarheden waarover we kunnen mediteren.
Als we dit gaan doen, gaat de waarheid een deel van ons denken worden.

En dan komt de pijl van ontmoediging.
Want  ja, de vijand is natuurlijk niet blij als we op dit terrein sterk worden, dus hij zal komen met iets dat ons misschien wel heel erg afwijst.
Mensen gaan natuurlijk nu niet ineens vriendelijk doen tegen ons als ze dat eerder ook niet deden, omdat wij ons denken aan het hervormen zijn.
Dat zien ze vaak ook niet aan de buitenkant, dat gaan ze zien aan onze reakties.
Maar in de Naam van de Here Jezus kunnen we hem het zwijgen opleggen, want de vijand moet en zal  wijken voor de waarheid van Gods woord, omdat Gods woord oneindig veel sterker is.

En als we zo blijven kiezen maken we ons het principe van het leven in overwinning eigen en kunnen dat dan ook toepassen op andere terreinen van ons leven.
Want bij afwijzing hoort bijv. ook zelfafwijzing, heel vaak ook minderwaardigheid en onzekerheid, maar dat zijn gewoon clusters.
Als de hoofdwortel van afwijzing weg is,  dan gaan die haarwortels van zelfafwijzing, minderwaardigheid en onzekerheid vanzelf mee.
En anders is het heel goed om daar een keer gebed voor te vragen.

Hoe gaan de mensen in de bijbel om met afwijzing                               

David
1 Sam. 16
David was iemand die echt wist wat afwijzing in zijn leven was.
Het begint al op het moment dat Samuël door God naar Davids huis wordt gestuurd om daar iemand tot koning te zalven.
Alle broers worden geroepen behalve David, want die is toch nog te jong, en maar schaapherder, dat is afwijzing.
Toch is het David die tot koning wordt gezalfd. (1 Sam. 16:12,13)
Ook later kom je afwijzing tegen in zijn leven.
Saul, zijn schoonvader achtervolgt hem en wil hem herhaaldelijk doden.
Jarenlang wordt David achtervolgt, maar nooit neemt hij het heft in eigen handen.
Hij wist dat Saul een gezalfde des Heeren was, dus dat liet hij aan God over.

En dat mogen wij ook doen.
Als ouders of andere mensen ons hebben afgewezen, dan mogen ook wij het in Gods handen leggen en de vergelding aan hem overlaten.
Dat is tevens ook vergeven.
En God komt daar dan wel mee klaar.
‘Mij komt de wrake toe;’ zegt God. (Romeinen 12:19Hebreeën 10:30)
              
En ook Michal, Davids vrouw wijst haar man af, als David in zijn onderkleed danst voor de Here bij de terugkomst van de ark.
Dit heeft echter echt gevolgen voor haar, want zij blijft onvruchtbaar.
Maar het doet wel pijn.

En hoe hield David zich staande, wat was zijn geheim?
David sterkte zich aan de Here, zijn God. (1 Samuël 30:6 
Hij ging met zijn problemen naar de Here en God sterkte hem.
En soms moeten we, net als David doet in Psalm 103, tegen ons gevoel ingaan en tegen ons gevoel spreken.
Ps. 103:1, 2 – ‘Loof de Here, mijn ziel, en al wat in mij is, Zijn heilige naam.
                        Loof de Here, mijn ziel, en vergeet niet één van Zijn weldaden.’

Als we er voor kiezen om tegen onszelf te praten, zo van: nu is het afgelopen, ziel in mij, jij gaat nu de Here loven, dan verandert de situatie niet, maar we zullen merken dat we wel anders tegen de situatie aan gaan kijken.
Het maakt ons sterk, want we kijken naar boven, naar God en niet meer naar onszelf.
En dat geeft ruimte in ons leven.

Hagar
Genesis 16 en Genesis 21:8–21
Ook Hagars leven is vol afwijzing.
Eerst gebruikt als slavin.
Dan gebombadeert tot bijvrouw van Abram.
Ze raakt zwanger.
Dan het proces van vernedering van wegvluchten en God die zegt; ga terug en onderwerp je.
Maar God ontmoet haar in de afwijzing.
Met slavinnen werd niet gesproken, maar bij God liggen de dingen zo anders.
Hagar is de eerste vrouw in de bijbel, die God zo bezoekt en dan krijgt ze een belofte voor haar zoon en ze zegt in Gen. 16:13 – ‘… Gij zijt een God des aanziens.’
Ze ervaart, voor God ben ik waardevol.
‘… want, zeide zij, heb ik hier ook omgezien naar Hem, die naar mij ziet?’
Hier draait ze het om.
Heb ik werkelijk aandacht besteed aan God die naar mij omziet?
Daarom noemt men die put, vers 14, Lachai-Roi, wat betekent: de put van het leven.
De put waar zij leven ontvangt en waardoor zij profetisch gaat zien.

Ze was een slaaf, totaal geen eigen inbreng, in mensen ogen verworpen, maar voor God is het zo heel anders.
Hij zag naar haar om.

Ezechiël 16
In dit hoofdstuk komt zo duidelijk Gods antwoord op afwijzing naar voren, want afwijzing is zo reëel.
Vers 4 en 5, dat is afwijzing.
Je leven was gewoon waardeloos en daar zou je het mee kunnen doen in je leven, maar God heeft een ander antwoord.
En toen, vers 6, kwam God.
Hij geeft erkenning aan wat is geweest.
Vers 7-14
Hij wast schoon, geeft kleren en tooit met sieraden.                                                                                                                                   

En zo komt God ook voorbij in ons leven, en als wij de Here Jezus kennen, dan is Hij al voorbij gekomen in ons leven.
Hij wilt ons schoonwassen van alles wat met afwijzing te maken heeft en ons tooien met klederen, sieraden en talenten, die we weer tot Zijn eer mogen gebruiken.
Maar als u zegt, dat moment is eigenlijk nog nooit in mijn leven zo geweest, ik heb de Here Jezus nog niet aangenomen, maar ik wil het wel, ik wil graag dat de Here Jezus in mijn leven voorbij komt en mij tooit en dat ik vrijkom van dat wat aan mij kleeft.
Ik wil graag dat Hij het bloed van mijn geboorte afwast en mij kleed met Zijn klederen en de talenten  die Hij wil geven tot ontwikkeling komen, dan mag u daarom vragen/ bidden. (op de cd werd een uitnodiging gedaan om naar voren te komen, maar we kunnen ook zelf naar de Here Jezus toe gaan of samen met iemand die we kennen/vertrouwen)
Hierin hebben wij een keus.

De eerste keus is of we bij de Here Jezus willen horen.
Mag Hij ons afwassen.
De tweede keus is; wil ik mijn verleden wel bij het kruis brengen.
Veranderen kunnen we het verleden niet, maar hoe we er mee omgaan wel.
We kunnen kiezen om ons verleden los te laten, dat is een vrije keus die God ons geeft.
Aan het kruis is een volledige omwisseling bewerkt.
Als we dat accepteren, daar ‘ja’ tegen zeggen, dan is dat de sleutel die de kooi van afwijzing open doet.
Dat mogen we aanvaarden.
Nu, op dit moment.
God bied ons dat aan.

Dat we geboren zijn, betekent , dat we Gods plan zijn, anders waren we niet geboren.
Wij waren in het hart van God, eer Hij ons vormde in de moederschoot.
Jeremia 1:5; Psalm 139:15 – God zag ons, toen we gemaakt werden in de diepten van de aarde.

En zo hebben we een keus.
Blijven we leven, hangen, in dat gevoel of gaan we ons gevoel opvoeden.
Brengen we al onze pijn bij het kruis of laten we alles maar zo.
Aanvaarden we die complete omwisseling of niet.





De avond dat deze cd werd opgenomen, kwam aan het eind de mogelijkheid om op symbolische wijze het juk bij het kruis te brengen.
Voor degenen die geloofden, dat aan het kruis de volledige omwisseling heeft plaatsgevonden en dat aanvaardden, was er ruimte om, hetgeen waar iemand mee wilde breken, hetzij een specifieke situatie of misschien gewoon het juk van afwijzing (laat de Heilige Geest u daarin leiden) op te schrijven en dan met dat papiertje naar voren te gaan, waar een trommel stond met een rode vlag er over, die weer symbool stond voor het bloed van de Here Jezus, om vervolgens dat briefje te verscheuren en in die trommel te doen, onder het bloed van de Here Jezus.
Daarna werd er met de persoon gebeden.


* De geest van afwijzing – persoonlijk heb ik altijd een beetje moeite met het zo benoemen van dingen, geest van afwijzing, geest van dit, geest van dat.
Als je dit ook zo ervaart, laat het dan los in het vertrouwen dat God het ons persoonlijk wel zal duidelijk maken en lees onbevooroordeeld verder, want er staan hele mooie, goede en bijzondere dingen in.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten