Week 9 - Eeuwige liefde

Zoals de Vader Mij liefgehad heeft, heb ook Ik u liefgehad; blijf in Mijn liefde.
Als u Mijn geboden in acht neemt, zult u in Mijn liefde blijven, zoals Ik de geboden van Mijn Vader in acht genomen heb en in Zijn liefde blijf.
HSV

Ik heb jullie lief zoals de Vader mij liefheeft.
Zorg dat jullie in mijn liefde blijven.
Als jullie je aan mijn geboden houden, blijven jullie in mijn liefde, zoals ik mij aan de geboden van mijn Vader houd en blijf in zijn liefde.
GNB

Johannes 15:9,10

Hoor de hartslag van Zijn onbegrensde liefde!
Hoor, luister goed, vooral als je het moeilijk hebt.
Laat het ritme van die harteklop je kracht zijn.
Zijn liefde zal je staande houden bij elke stap.

Hoor de hartslag van Zijn onbegrensde liefde!
Hoor, luister goed, zeker in tijden van pijn en verdriet.
Laat het ritme van die harteklop je troost zijn.
Zijn liefde zal je als een warme mantel omgeven.

Hoor de hartslag van Zijn onbegrensde liefde!
Hoor, luister goed, juist in tijden van drukte en stress.
Laat het ritme van die harteklop je doen ontspannen.
Zijn liefde is de bron voor rust en vree.

Hoor de hartslag van Zijn onbegrensde liefde!
Hoor, luister goed, speciaal in tijden van vreugd.
Laat het ritme van die harteklop je vullen met dank en lofprijs.
Zijn liefde is immers de kracht waardoor je leeft.

Hoor de hartslag van Zijn onbegrensde liefde is een gedeelte uit een regel die op het kalendertje staat en die mijn hart in beroering bracht.
De hele zin luidt: ‘Leg je oor tegen de borst van de Verlosser zodat je, als het moeilijk wordt, de hartslag van Zijn onbegrensde liefde kunt horen.’
Misschien hebben we gevoelsmatig dit het hardst nodig als we het moeilijk hebben, maar in principe hebben we het iedere dag nodig willen we het dienende leven kunnen leven zoals Hij deed.

Eeuwige liefde is het waar het deze keer omgaat.
Eeuwige liefde …

Als ik om mij heen kijk, word dit iets wat steeds moeilijker te geloven is dat het nog bestaat.
Het ene huwelijk na het andere sneuvelt; de één na de ander verlaat zijn vrouw, of vrouw haar man.
Reactie van de kinderen die daar bij betrokken zijn zeer schrijnend.
Opleidingen worden omgegooid, nooit zullen ze zelf trouwen, niemand is te vertrouwen …
Is het mijn schuld …?

Eeuwige liefde, bestaat het werkelijk nog wel?

Als we om ons heen kijken, naar onszelf kijken, het van onszelf of elkaar verwachten, dan gaat dat zeker niet lukken.
Onze liefde is helaas vaak van zoveel factoren afhankelijk.
Zelfs onder christenen zie je een verschuiving hierin; zelfs daar heeft de satan zich binnen weten te wringen met zijn leugens en bedrog en zijn echtscheidingen bijna al een normaal verschijnsel aan het worden.
Hij is er op gericht om het gezin, ooit de hoeksteen van onze samenleving genoemd, kapot te maken waar hij kan.
Hij lijkt daarin behoorlijk succes te hebben, getuige de vele gebroken gezinnen.
En de negatieve gevolgen hiervan worden steeds groter.
Steeds groter wordt de groep beschadigde mensen en kinderen.
Door zijn geniepige werkwijze lijkt het of satan steeds meer terrein wint in deze wereld.
En misschien is dat ook wel zo, of de verschillen worden steeds duidelijker, wie zal het zeggen …
Maar toch, het is maar voor even, want zijn verlies is een feit, hij is onttroond en wacht slechts nog op het tijdstip dat God definitief een einde maakt aan zijn heerschappij op deze wereld.
Zijn laatste, weliswaar (zeer) krachtige stuiptrekkingen, heeft als doel nog zoveel mogelijk mensen bij God, bij Zijn liefde, vandaan te trekken, blind te maken voor Zijn liefde.
Want bij Hem en Hem alleen is de eeuwige liefde, waar het hier om gaat, te vinden.
Immers, doordat Hij ons eerst heeft liefgehad, kunnen wij liefhebben!
Alle liefde, echte liefde, komt voort uit Hem!
Hij heeft ons geschapen naar Zijn beeld en gelijkenis.
Als we niet in zonden waren gevallen, zouden we tot op de dag vandaag nog gewandeld en geleefd hebben in deze heerlijke, eeuwige liefde.

Maar er is hoop!
Het is niet voorbij!
Zijn eeuwige liefde is er nog steeds en beschikbaar voor een ieder die gelooft.
Gelooft, dat Jezus, Gods eniggeboren Zoon, aan het kruis is gestorven voor zijn/haar zonden.
God heeft ons niet aan ons lot overgelaten.
Toen niet en nu nog steeds niet.
Hij wil een ieder onderdompelen in Zijn liefde, in Zijn eeuwige liefde.
Hij wil genezen de gebrokenen van hart.
Hij wil helen alle wonden die zijn geslagen.
Ziekten, pijn en verdriet.
Daarvoor kwam Zijn Zoon!
Daarvoor gaf Zijn Zoon, onze Here Jezus Christus, Zijn leven!
Om te redden wat verloren is!
Al onze ziekten heeft Hij gedragen, al ons leed heeft Hij op Zich genomen, om onze zonden werd Hij doorboord, om onze schulden werd Hij vermorzeld!
Hij onderging de straf die ons de vrede bracht. (Jesaja 53)
Op geen enkele andere wijze kan God nog meer laten zien van Zijn liefde voor ons, van Zijn eeuwige liefde.
Het is aan een ieder van ons om deze liefde aan te nemen of niet.

En zoals God ons heeft liefgehad, zo heeft ook de Here Jezus ons lief.
De Vader en de Zoon zijn één, één in hun liefde voor ons en de Here Jezus wil  niets liever dan dat wij in Zijn liefde blijven.
‘Ik heb je lief’,  zegt Hij, ‘zoals de vader Mij liefheeft; blijf toch in Mijn  liefde!’
Hoor bij Zijn doop hoe God, Zijn Vader, spreekt: ‘Dit is Mijn Geliefde Zoon in wie Ik Mijn welbehagen heb.’
God had Jezus zo lief, zo lief en met deze liefde heeft Hij ons weer lief.
En Hij wil niets liever dan dat wij in deze liefde blijven.
‘Blijf in Mijn liefde!,’ zegt Hij.

Jezus bleef in de liefde van Zijn Vader door Zich aan Zijn geboden te houden.
Voor ons geldt hetzelfde, als wij ons aan Zijn geboden houden, blijven we in Zijn liefde.
Zijn eeuwige liefde.
Jezus vraagt niets van ons wat Hijzelf niet heen gedaan.
Jezus hield Zich echter niet uit plichtsbesef aan de geboden van Zijn Vader, maar uit liefde voor Hem.
Liefde is de sleutel.
Liefde was het waarom God een reddingsplan had bedacht.
Liefde was het waardoor Hij Zijn Zoon zond.
Liefde was het waardoor Jezus kwam
Liefde was het waarom Hij stierf.
Liefde is het waarom tot op de dag van vandaag Zijn doorboorde handen nog steeds uitgestrekt zijn.
Liefde is het waardoor deze boodschap tot op de dag van vandaag klinkt.
Liefde is het waarom God zo veel geduld heeft en wacht met terugkomen.
Liefde is het, Zijn eeuwige liefde voor ons mensen.

Hoor, Luister toch naar die hartslag van Zijn onbegrensde liefde.

Lieve Vader in de hemel.
Mijn hart is vol van ontroering, van ontzag, van …, ik heb er geen woorden voor Vader, hoe onder de indruk mijn hart is van Uw grote en eeuwige liefde voor mij, voor ons.
Ik heb zo het gevoel te kort te schieten in mijn bewoordingen om dit uit te leggen, door te geven, maar dank U, dat Uw Geest het zal doen.
O Vader, dit is de bede van mijn hart, dat een ieder Uw liefde mag gaan zien en ervaren.
Ondergedompeld mag worden in Uw liefde, waardoor er genezing plaatsvindt naar geest ziel en lichaam.
Dat, waar wij bij Uw liefde vandaan zijn geraakt, terug mogen komen.
Laat ons zien, Vader, waar we door ongehoorzaamheid onder Uw liefde vandaan dreigen te geraken of zijn geraakt.
Geef, Vader, dat we niet uit plichtsbesef ons aan Uw geboden zullen houden, maar uit liefde, en laat die liefde zichtbaar worden naar buiten toe, zodat anderen weer geraakt zullen worden door die liefde.
Dat ze niet afgestoten worden door de gedachte dat je als kind van U niets mag, maar dat ze aangetrokken worden door de liefde die van U hebben ontvangen en waaruit wij nu in vrijheid mogen en kunnen leven.
En dat het houden aan Uw geboden, dat voor velen zo’n blokkade is, niet een last of zwaar juk is, maar een uiting van onze liefde naar U.
O Vader, vul zo mijn hart, ons hart met Uw liefde.
Laat zo, Heer Jezus, Uw leven met het onze worden verweven, dat wie U bent zichtbaar wordt/ bent door ons heen.
Niet alleen nu, in deze lijdenstijd, maar iedere dag, tot U terugkomt of totdat de dood ons thuishaalt.
In Jezus’ Naam bid ik U dit, Vader, in Jezus’ Naam.

- Amen -

Hoor de hartslag van Zijn onbegrensde liefde!
Hoor, luister goed, neem de tijd ervoor iedere dag.
Laat het ritme van die harteklop de adem van je leven zijn,
de tred van iedere stap die je zet,
de Bron van waaruit je leeft en geeft.
Zijn liefde heeft Hij jou bewezen
toen Hij stierf aan het kruis op Golgotha,
waar de hartslag van Zijn onbegrensde liefde
voor korte tijd stopte met slaan,
zodat een ieder, die in Hem gelooft, eeuwig leven heeft.

- Amen –

©Rita Klapwijk

Week 8 - Nee zeggen

Want de zaligmakende genade van God is verschenen aan alle mensen,

en leert ons de goddeloosheid en de wereldse begeerten te verloochenen en in deze tegenwoordige wereld bezonnen, rechtvaardig en godvruchtig te leven, …
HSV

Want Gods genade is verschenen tot redding van alle mensen.
Ze voedt ons op en leert ons dat we ons moeten afkeren van ons goddeloze leven en onze wereldse verlangens en dat we bezonnen, rechtvaardig en vroom moeten leven in deze wereld, …
GNB

Titus 2:11,12

Gedeeltelijk citaat (kalendertje): ‘Door de kracht van de Heilige Geest en het gezag van Zijn Woord kunnen we nee zeggen tegen de dingen waar we nee tegen moeten zeggen.’

Allerlei verschillende gedachten komen in mij boven als ik hierover aan het nadenken ben.
In mijn achterhoofd weerklinken opnieuw de stemmen van mensen die mij vertellen wat ik wel en niet mag doen, en wat ik moet doen.
Allerlei gevoelens kom weer boven, gevoelens van frustratie en onmacht, van verdriet en berouw, van wel willen en toch niet kunnen.
Diep van binnen klinkt een schreeuw naar boven, ‘HERE, help mij! Het goede dat ik doen wil, dat doe ik niet, en het verkeerde, dat ik niet wil, dat doe ik …’
Mijn gedachten en gevoelens zijn net een rollercoaster; en zoals de sneeuw buiten op dit moment voortjakkert en door elkaar dwarrelt, zo voelt het ook bij mij van binnen.

Maar ik weet wel waar het vandaan komt, waar het uit voortkomt.
Al heel lang weet ik dat ik moet gaan lijnen maar de fut en moed ontbreken me.
Ik heb het al zo vaak geprobeerd en iedere keer blijf ik steken bij een paar kilootjes, omdat ik er niet bij kan sporten of genoeg bewegen en dan geef ik het maar weer op.
En binnen de kortste keren zit alles wat er af was, er weer aan.
Zo frustrerend.
En dan nu dit onderwerp.
Nee zeggen; ‘door de kracht van de Heilige Geest en het gezag van Zijn woord kunnen we nee zeggen tegen de dingen waar we nee tegen moeten zeggen.’
Binnenin mij vindt een groot gevecht plaats …

Misschien heb jij wel heel andere dingen waarvan je weet dat je er ‘nee’ tegen zou moeten zeggen.
Misschien is het voor jou de tv, de computer, je werk, porno, of roken, of …
Er valt nog genoeg in te vullen.
Misschien lees je bovenstaande zin wel over de kracht van de Heilige Geest en denk je, ja, ja, daar heb je er weer zo eentje met zo’n ‘simpele oplossing’, alsof het allemaal zo makkelijk is.
Je moest eens weten hoe vaak ik al gevochten heb tegen …
Je moest eens weten hoe sterk dat andere is …
Je moest eens weten hoeveel ik al gebeden heb en voor me laten bidden …
Nee zeggen, och, als het toch eens zo simpel was …

Wees niet maar niet bang, er komt geen preek over de kracht van de Heilige Geest en hoe wij door Zijn kracht alles kunnen overwinnen.
(Hoewel dit natuurlijk wel waar is, maar ik denk dat als we heel eerlijk zijn, we dit zelf eigenlijk best wel weten)
Ik kan mijn Bijbel nu openen en allerlei Bijbelteksten opzoeken die gaan over Zijn kracht en hulp.
Ik kan terug gaan naar mijn gedichtensite waar ik een prachtig gedicht heb geschreven over Zijn Opstandingskracht; een gedicht wat ik doorleefd en doorworsteld heb voordat het op papier kwam.
Ik kan getuigenissen doorgeven van mensen die in één klap bevrijd of genezen waren.
Ik kan van alles aanhalen of neerschrijven, en misschien dat iets daarvan je even motiveert, of je stimuleert om je schouders er weer onder te zetten en ‘nee’ te zeggen.
En misschien dat het sommigen zelfs echt zou helpen, maar omdat dit ook voor mij persoonlijk, nu, op dit moment een issue is, keer ik terug naar een moment van bijna 6 jaar geleden.
Naar de dag waarop ik ‘nee’ zei tegen mijn sigaretten, tegen het roken.

Al heel wat eerder (paar jaar?) had God mij laten zien dat Hij graag wilde dat ik zou stoppen met het roken, maar wat heeft het lang geduurd voordat ik zover was dat het me ook daadwerkelijk lukte.
Eén groot gevecht is het geweest eer ik zover was.
Ik weet niet hoe het met jou is, maar ik heb in mijn eigen leven wel ontdekt, dat het niet een kwestie was/is van niet kunnen stoppen, maar niet willen.

Wat mijn roken betreft;  heel lang verschool ik mij achter dingen als: ik ga die gezelligheid missen, nog even samen gezellig een sigaretje roken.
Of ik heb teveel problemen, dus dat gaat hem nu niet worden.
Of de kilo’s vliegen er dan aan, ik rook liever dan dat ik dik word.
Of …
Ach, we hebben denk ik zo allemaal wel onze eigen redenen/excuses waarom we nu geen ‘nee’ kunnen zeggen.
Maar als ik heel eerlijk ben, ging het uiteindelijk bij mij maar om één ding: diep, heel diep van binnen wilde ik niet!
Alleen al de gedachte dat ik nooit meer zou mogen roken, riep allerlei gevoelens van paniek op.
O, wat ben ik in die tijd naar het stoppen met roken onredelijk geweest tegen God.
‘Wilt U me dit ook nog afpakken?
Ik heb al niets, kan al niets, moet ik dit ook nog missen?
Ik kan al niet sporten of zoiets, want mijn lichaam kan dat niet, ik mag al niet snoepen want dan vliegen de kilo’s eraan en nu moet ik mijn sigaret ook nog inleveren?
Weet U wel wat U van mij vraag?
O God, waarom?
Waarom? …’

Apart, opnieuw kan ik deze pijn voelen, de pijn van mijn strijd met God, de strijd van mijn wil tegen de Zijne.
Want, dat was, en is, de kern van alles.
Het gaat er niet om of ik het wel of niet kan, het gaat erom of ik bereid ben mijn wil te onderwerpen aan die van Hem!
En ik denk dat dit in wezen voor ons allemaal geldt, niet alleen voor mij.
Wat het ook is, waar we ook ‘nee’ tegen moeten zeggen, uiteindelijk draait het maar om één ding: gehoorzaamheid!
 Gehoorzamen aan Hem, of doen we onze eigen zin.

Afgelopen week is de lijdenstijd begonnen.
Overal om je heen hoor en zie je berichtjes over bidden en vasten, over je richten, zien op Jezus.

Tussen twee haakjes, geloof jij dat God dingen leidt in je leven?
Dingen samenbrengt, zo arrangeert dat ze samenvallen, of geloof jij in toeval?
Ik geloof niet in toeval, ik geloof dat God mijn leven leidt, dat Hij dingen op mijn pad brengt en dat het aan mij is of ik ze zie, oppak en wat mee doe of niet.
Nee, niet dat Hij zo mijn hele leven van minuut tot minuut uitstippelt en dat ik het maar zou moeten doen, nee, dan zou ik een marionet zijn en zo heeft Hij ons niet geschapen.
Hij heeft ons geschapen met een eigen wil, maar ik geloof met heel mijn hart dat Hij mij leidt en daarin dus dingen toelaat of juist op mijn weg brengt.
Hoe ‘toevallig’ kan dit anders zijn?
De lijdenstijd is begonnen. (straks zul je begrijpen waarom dit voor mij belangrijk is)
Met het kalendertje van Beth Moore kom ik deze week precies uit bij ‘nee zeggen’.
Ik schrijf mijn stukje meestal op donderdag en soms als ik meer tijd nodig heb, ga ik op vrijdag, zo nodig zaterdag, verder.
Daar ik gister al behoorlijk heb geworsteld met dit onderwerp, en amper wat op papier kreeg, moest ik vandaag (vrijdag) verder.
En uitgerekend gisteravond kom ik met mijn Bijbelsdagboekje bij het hoofdstukje over ‘dieet en bewegen’.
(Als ik dan toch heel eerlijk en persoonlijk bezig ben, laat ik je dan ook maar dit vertellen, ik werd even heel chagrijnig en heb het van weeromstuit niet eens goed gelezen)

Ik geloof dat God ons allemaal tot een punt brengt waarop we echt een keuze moeten maken, doen we dit niet, dan heeft dat consequenties.
In de eerste plaats consequenties voor onze relatie met God, maar het kan ook in relaties tussen man/vrouw/gezin/vrienden etc., of voor ons lichaam.

Als God ons dingen wil leren, of ons vraagt te stoppen –nee te zeggen– tegen bepaalde dingen en we willen niet, gaan door met … wat het ook is, dan sluiten we Hem buiten dat terrein van ons leven en behoort niet ons gehele leven aan Hem toe.
Daarmee stellen we dus onze eigen wil boven die van Hem.
Het proces van strijd dat daaraan vooraf kan gaan – onze wil tegen die van Hem, wat nog eens extra gevoed kan worden door influisteringen en handelen van de boze, tegen die van Hem – is voor de één misschien totaal onbegrijpelijk en voor een ander een weg die onontkoombaar is.
Ik weet van mijzelf hoe dom het was, en is, en toch lijkt het wel alsof ik het ‘nodig’ heb om te komen tot een totale overgave ook op dat terrein van mijn leven.
Ik weet dat ik mijn wil moet afleggen tegen die van Hem; ik weet dat ik dat uiteindelijk zal doen omdat ik niet anders kan, en toch ben ik zo’n moeilijk mens die hardnekkig vecht en strijd met God.
Geloof me, ik wilde dat het anders was, en aan de andere kant leer ik daardoor God ook weer kennen, waardoor ik nog meer van Hem ga houden.
(Hoe krom kunnen dingen soms zijn, of maak ik ze zo?)

Voor mijzelf geloof ik dat God mij met dit onderwerp, en alles wat Hij daarom heen bij elkaar liet/laat vallen, (opnieuw) op dit punt heeft gebracht, net als met het roken.

Want Gods genade is verschenen tot redding van alle mensen.
Ze voedt ons op en leert ons dat we ons …

‘Ze voedt ons op en leert ons’ zegt de tekst die erbij gegeven is.
Gods genade, Jezus, is verschenen en voedt ons op en leert ons …

Opnieuw kom ik uit bij maar één ding, willen we dat?
Wil ik dat?
Ja?
Dan kan ik ook ‘nee’ zeggen tegen ...
Alles komt aan op onze keuze en van daaruit ondernemen we de stappen die nodig zijn.
Dan komt de kracht van de Heilige Geest om de hoek, want God geeft ons geen kracht voor iets waar we nog aan moeten beginnen.
We zullen Zijn kracht pas ervaren als we op weg zijn gegaan en soms ontdekken we zelfs pas dat Hij ons geholpen heeft als we terugkijken.
Soms zullen we de hulp van andere mensen erbij nodig hebben, maar dat is niet erg.
God heeft ons mensen ook aan elkaar gegeven om voor elkaar te zorgen, naar elkaar om te zien.
Voor elkaar te bidden, elkaar te bemoedigen en op te beuren.

Gods woord zegt: ‘Ik vermag alle dingen in Hem die mij kracht geeft.’
Dat is het woord waaraan we ons als het ware vast moeten klampen, onszelf heel de dag door  moeten voorhouden.
De kracht die vrij kwam toen Jezus opstond uit de dood, is de kracht die in ons is!
Hij heeft alles overwonnen en wij zijn in Hem meer dan overwinnaar, dus hoezo we kunnen geen ‘nee zeggen’.

Niet mijn wil, maar Uw wil geschiedde …

Goede vrijdag.
Gethsemané.
Lijdenstijd.

Naast mij ligt het schriftje waarin ik mijn verhaal heb geschreven over mijn keuze om ‘nee’ te zeggen tegen het roken.
Ik had het vorig jaar al met Goede Vrijdag op mijn site willen plaatsen, maar ik kon niet meer vinden waar ik het in opgeschreven had.
(zegt iets over mij, over alle papiertjes en schriftjes die ik heb en waarin dingen staan opgeschreven )
Ergens in de week die achter me ligt, kwam ik het tegen en had het vast apart gelegd voor …?...
Het verteld van hoe ik tot het uiteindelijke punt kwam om ‘nee’ te (kunnen) zeggen.
Misschien dat het ook jou op weg kan helpen, waar dan ook voor …
Zelf wil ik het nogmaals lezen, nogmaals doorleven voor de weg waar ik nu voorstaat.

6 april 2007
Vandaag is het Goede Vrijdag; bijna was, want de dag is bijna om.

In gedachten liep ik vandaag met U mee, Heer.
Wat ging er door U heen vandaag zoveel jaar terug?
U wist dat Uw einde vandaag kwam.
Het lijden, het sterven.
Bent U nog gewoon doorgegaan met Uw werk tot aan het avondmaal?
Ja, dat geloof ik vast, mensen redden, genezen, ja, ik geloof dat U dat deed.
Gewoon alles wat U iedere dag deed, ondanks dat U wist wat er ging gebeuren deze dag.

Steeds opnieuw keerden deze gedachten vandaag terug in mijn hoofd.
Wat deed U nu, Heer Jezus?
Waar was U nu mee bezig?
Welke gedachten gingen er door U heen als U dacht aan wat er ging gebeuren?

Ik weet dat het eigenlijk geen vergelijking is, maar toch …
Opnieuw doorloop ik mijn dag.

… Ik ga ook gewoon door met mijn werk, met de dingen die moeten gebeuren.
Af en toe denk ik aan vanavond; nee, dat zie ik dan wel, nu gewoon mijn werk …
Af en toe sta ik even stil en vraag: ‘Heer Jezus, hoe deed U dat?
Ik voel me dicht bij Hem, verwant met Hem, of eigenlijk moet ik zeggen, ik voel Zijn verwantschap met mij.
Het zou Hem alles kosten; verraad, verloochend, immense pijn , verdriet etc.
Zonde – Dood – door God verlaten …
En ik?
Als ik stop met roken vanavond na de dienst, na ‘de kruisiging en Zijn dood’, heb ik alleen maar winst.
Ja, het zal mij wat kosten, maar nooit alles.
Zo loop ik vandaag als het ware met U op, samen.
Ik voel pijn en verdriet, om U, om mijzelf.
Bijna zover.
Bijna.

Wat niet in mijn schriftje staat, maar wat ik nog wel weet, is dat ik diep van binnen eigenlijk nog niet wilde stoppen.
‘Gethsemané’ staat mij nog helder voor de geest.
Zijn strijd, Zijn angst, Zijn wanhoop …
Af en toe vliegt mij dit ook aan die dag en op de één of andere manier voelt het ook goed; het mag, er is ruimte voor.
Ruimte voor mijn angst, voor de leegte, het onbekende, de strijd, de pijn, voor het nooit meer …
Ik vind troost bij Jezus, in de hof van Gethsemané.

’s Avonds in de dienst woedt de strijd voort.
Nog heb ik een keuze, nog kan ik anders kiezen.
(Ik had mijzelf de tijd gegeven tot na de dienst; op de één of andere manier zou ik of wel of niet mijn sigaretten met Hem begraven)
In gedachten leg ik mijn sloffen sigaretten aan Uw voeten bij het kruis, maar nog kan ik ze me terug nemen …
Alstublieft, Heer Jezus, alstublieft …
’t Doet zo’n pijn, zo’n pijn …
Ik ben zo bang.
En toch …

’t Is voorbij.
De Here Jezus is dood.
In stilte lopen we de kerkzaal uit, zoals je in stilte loopt met een begrafenis.
’t Is voorbij, voor U, voor mij!?
Stilte omringt me.

Dan, in de hal, komt ineens de vraag van iemand: ‘Kom je mee een sigaretje roken?’
Ik kijk haar aan.
Binnenin mij stuiptrekt het; het moment van de keuze is aangebroken.
Zo vreemd, ze vraagt het me nooit.
Ik antwoord: ‘Nee, ik ben gestopt.’

Ik ben gestopt!
Voor het eerst van mijn leven spreek ik deze woorden uit.
Anders was het altijd: nee, ik probeer te stoppen, en nu …
’t Is gebeurd, ’t is echt voorbij.
Als ik naar buiten naar mijn auto loop, kijk ik omhoog.
‘Ik vertrouw hierbij op Uw hulp, Heer Jezus, want alleen red ik het niet.’
Een mengeling van gevoelens bekruipt mij.
Verdriet, opluchting, angst, onwennigheid, vrede, pijn.

Van U, Heer Jezus.
Voor U.
Mijn aan U gedane belofte.

En Hij heeft mij geholpen.
Dit jaar met Goede Vrijdag is het zes jaar geleden dat ik mijn laatste sigaret heb gerookt en tot op de dag van vandaag heb ik geen moment spijt.

En nu?

Sterven aan mijzelf …
Sterven aan jezelf …
Niet mijn wil, maar Uw wil geschiede …

Lieve Vader in de hemel.
Hoe groot is niet Uw liefde en geduld met ons mensen. (en met mij in het bijzonder)
Dank U, dat U zoveel van mij houdt, dat U geduldig wacht tot ik uitgestreden en geworsteld ben.
Ik weet dat het dom is, Heer, gelijk overgeven aan Uw wil scheelt zoveel strijd, pijn en verdriet, en toch hebt U mij lief.
Ik wilde dat ik anders was, Here, niet zo’n tegenstribbelaar, niet iemand die alles moet doorleven, doorworstelen om te komen waar U haar hebben wilt.
Maar U weet, dat ik van U houd, heel veel.
U weet het, U weet het …
Help mij, lieve Vader, opnieuw.
En dank U wel dat ik weten mag dat U dat ook zult doen, opnieuw.
Ik bid voor hen die worstelen en strijden met hetzelfde probleem, of met wat anders.
Ik bid U, Vader, dat U ook op hen laat weten dat U geduldig wacht, of hen helpt als zij ‘nee’ gaan zeggen tegen hun issue.
Dank U wel, dat er voor ons allemaal vergeving is, genade, en hulp.
Dank U voor de vrijheid die komt als wij ‘nee’ zeggen tegen die dingen waarvan U dat van ons vraagt en zegt in Uw woord.
Ik bid echter ook om Uw hulp in dit proces van sterven aan onszelf.
Breng ons bij Jezus in de hof van Gethsemané, waar Hij ons kan en zal troosten, ons moed geeft, zoals U Hem getroost hebt en Hem de moed en kracht gaf die Hij nodig had.
Heer Jezus, U ging de zwaarste weg en hoe zwaar onze weg soms ook mag lijken, laten wij kracht en troost putten uit het feit dat U ons op de zwaarste weg bent voorgegaan en zo met ons mee kan voelen.
U zei: Uw wil geschiede; leer mij hetzelfde te zeggen.
U gaf alles en vraagt slecht zo weinig.
U stierf, zodat wij kunnen leven.
Laat Uw grote liefde ons hart dringen om te doen wat juist is.
Laat mij liefhebben wat U liefheeft, en haten wat U haat.
Niet mijn wil, maar Uw wil …
Niet omdat het moet, maar omdat ik van U houd, om wat U overgehad hebt voor mij …
Ook dit deel van mijn leven geef ik aan U.

- Amen –

‘Niet mijn wil,
maar Uw wil geschiede.’

Met gebogen hoofd
spreek ik de woorden,
terwijl mijn ogen het bloed zien
van de spijkers die Uw handen 
en voeten doorboorden.

‘Niet mijn wil, maar Uw wil …‘
O Heer, help mij toch om zo te leven.
En om werkelijk elk deel van mijzelf,
ook wat ik nog verborgen houd
aan U te geven.

‘Niet mijn wil,
maar Uw wil geschiede.’

Ja, Heer, U wil ik gehoorzaam zijn,
tot in de kleinste dingen.
Maar heb alstublieft geduld met mij
en blijf mij met Uw liefde en trouw
omringen.

©Rita Klapwijk

Week 7 - Een kroon op hun hoofd in plaats van stof

 … om aangaande de treurenden van Sion te beschikken dat hun gegeven zal worden  sieraad in plaats van as, vreugdeolie in plaats van rouw, een lofgewaad in plaats van een benauwde geest, opdat zij genoemd worden eiken van de gerechtigheid, een planting door de HEERE, om Hem te verheerlijken.
HSV

… om aan Sions treurenden te schenken een kroon op hun hoofd in plaats van stof,
vreugdeolie in plaats van een rouwgewaad, feestkledij in plaats van verslagenheid.
Men noemt hen ‘Terebinten van gerechtigheid’, geplant door de HEER als teken van zijn luister.
NBV

Jesaja 61:3

De woorden uit Jesaja 52, de eerste 2 verzen, laten me niet los als ik aan het nadenken over de bovenstaande tekst en de woorden die op het kalendertje staan.

‘Word wakker, Sion, word wakker
en verzamel je krachten!
Jeruzalem, heilige stad,
kleed je in vol ornaat!
Wie onbesneden zijn of onrein,
zullen je poorten niet meer binnengaan.

Sta op, Jeruzalem,
schud het stof van je af
en neem plaats op je troon.
Gevangen bevolking van Sion,
ruk de ketenen van je hals.’

Maar eerst wil ik naar Lucas 4:18-21, waar de Here Jezus in de synagoge in Nazareth opgestaan was om de voorlezing te doen:

“De Geest van de Heere is op Mij, omdat Hij Mij gezalfd heeft; Hij heeft Mij gezonden om aan armen het Evangelie te verkondigen, om te genezen die gebroken van hart zijn, om aan gevangenen vrijlating te prediken en aan blinden het gezichtsvermogen, om verslagenen weg te zenden in vrijheid, om het jaar van het welbehagen van de Heere te prediken.
En toen Hij het boek dichtgedaan en aan de dienaar teruggegeven had, ging Hij zitten, en de ogen van allen in de synagoge waren op Hem gevestigd.
Hij begon tegen hen te zeggen: Heden is deze Schrift in uw oren in vervulling gegaan.”

Vers 18 en 19 zijn exact dezelfde woorden die Jesaja sprak in Jesaja 61:1,2, alleen met één groot verschil.
Jesaja sprak deze profetie uit over de Joden in Babylon en Jezus sprak deze woorden uit met het oog op de gehele wereld.
Jesaja profeteerde deze woorden, Jezus was de vervulling van deze profetie.

Vol van Gods Geest is Hij op weg gegaan en heeft gedaan wat Zijn Vader Hem had opgedragen.
Door het volbrachte werk van de Here Jezus aan het kruis op Golgotha is er bevrijding van de zonde mogelijk, kunnen we worden getroost, van blind ziende worden, van gebonden in de vrijheid komen.
Jezus is de Verlosser, waar de wereld op heeft gewacht vanaf het begin van de zondeval.
Jezus is de vervulling van Gods belofte.
Jezus is Gods genadegeschenk aan ons.
Jezus is Degene die gebroken harten heelt, troost wie treuren, vrijmaakt die gebonden zijn, die blind zijn weer laat zien.
Harten die gebroken zijn door de zonde, die gebukt gaan onder verdriet over de zonde, mensen die gebonden zijn door de macht van de satan, ogen opent voor de zonde.
Hij kwam om genade te schenken, te verlossen en te bevrijden, te helen en te genezen.
Een ieder die hun troost, hun bevrijding, hun verlossing niet in de wereld zoekt, maar bij Hem, zullen het vinden.

Aan hen die zo treuren, die hun smarten bij de troon der genade brengen, geeft Hij een sieraad in plaats van as, een kroon in plaats van stof.
Hun verdriet verandert Hij in vreugde, Hij geeft vreugdeolie in plaats van rouw; een lofgewaad in plaats van een benauwde, een kwijnende geest.

O, de Matthew Henry zegt het zo mooi:

‘Vreugdeolie, die het gelaat doet blinken in plaats van treuren.
Het gewaad des lof (lofgewaad) die prachtige klederen zoals die op dankdagen werden gedragen, in plaats van een benauwde geest.’

En dan komen mijn gedachten als vanzelf bij Jesaja 52:1,2; waar klinkt: ‘Word wakker, word wakker! Sta op, schudt het stof van je af!
Jezus is gekomen, we hoeven niet meer weg te kwijnen en onder het stof en de as te zitten.
Hij staat klaar met vreugdeolie, met een lofgewaad.
Hij wil ons bevrijden, genezen en herstellen.

Neem Zijn verlossing aan en schudt de ketenen van de gebondenheid van je af.
Hij heeft de satan overwonnen, de boze heeft geen macht meer over je als je Zijn verlossing aanneemt.

In mij dringt de boodschap om het uit te roepen; Word wakker, word toch wakker!
Sta op en schudt het stof van je af en neem je plaats in Zijn koninkrijk in!
Laat Hem je overgieten met de vreugdeolie en je gelaat zal gaan blinken.
Neem het lofgewaad van Hem aan en trek die prachtige klederen aan; het kleed van redding en de mantel van gerechtigheid.
En neem zo je plaats in in Gods koninkrijk, in Zijn wijngaard, als levende, sterke bomen, die vruchtdragen en Hem verheerlijken.

En dan kom ik uit bij wat er op het kalendertje* staat:

Welk een goddelijke wraak is het als God onze missers gebruikt om ons te vormen, waardoor Hij ons nog beter kan gebruiken.

Moge God de vijand beroven door uit het kwade zoveel goeds voort te brengen
dat satan er spijt van krijgt dat hij ons ooit tot zonde leidde.

Lieve Vader in de hemel.
Dank U wel, dat het met de zondeval voor U niet over en uit was met ons mensen, maar dat U de Here Jezus zond, Uw eigen Zoon, om voor ons te lijden en te sterven aan het kruis op Golgotha.
Dank U wel, voor dit onvoorstelbaar, grote genadegeschenk.
Dank U wel, dat U alles kunt gebruiken om ons te vormen, zodat we alleen maar bruikbaarder worden in Uw koninkrijk.
Al onze missers, al onze fouten en gebreken, kunt U gebruiken en er iets goeds uit doen voortkomen, als wij U Uw gang laten gaan en openstaan voor de leiding van Uw Heilige Geest.
Dank U wel, Heer Jezus, voor de kroon!
Dank U wel voor de vreugdeolie!
Dank U wel voor het lofgewaad!
Dank U wel voor de nieuwe naam!
Laat ons zo stralen van vreugde, Vader, in onze prachtige klederen die we hebben ontvangen, met onze nieuwe naam, tot eer en verheerlijking van die van U.
In Jezus’ Naam.

- Amen –

Word wakker en schud het stof van je af.
Verzamel je krachten en kleed je in je mooiste klederen.
Ruk in Zijn kracht de ketenen van je hals en sta op.
Neem je plaats in; je bent immers van koninklijk komaf.

Zie de Messias, Hij is gekomen om te verlossen en bevrijden,
Hij wil troosten hen die treuren, helen de gebrokenen van hart.
In Zijn hand is een kroon voor op je hoofd,
vreugdeolie, om je gezicht te doen stralen,
en een lofgewaad die de plaats inneemt van alle wanhoop en rouw.
Neem het aan, laat niets je nog langer van Hem scheiden.

Word wakker, sta op en ontvang een nieuwe naam.
Straal, weerspiegel wie Hij is in jou.
Wees sterk en draag veel vrucht.
Loof en prijs in alles Zijn heilige Naam.

©Rita Klapwijk

Week 6 - Kwetsbaar

Waar kan ik Uw Geest ontgaan,
waar Uw aangezicht ontvluchten?
Al steeg ik op naar de hemel, U bent daar;
of legde ik mij neer in de hel, zie, U bent daar.
HSV

Hoe zou ik aan uw aandacht ontsnappen,
hoe aan uw blikken ontkomen?
Klom ik op naar de hemel – u tref ik daar aan,
lag ik neer in het dodenrijk – u bent daar.
NBV

Psalm 139:7,8

In het stukje op de kalender van deze week wordt aangegeven, dat, hoewel wij onszelf dikwijls als kwetsbaar en breekbaar beschouwen, in feite alleen onze trots kwetsbaar is.
En dat pas als het omhulsel gebroken is en het hart open en bloot ligt, we ons bewust zijn van de streling van Gods liefdevolle zorg, maar dat Hij ons tot die tijd wel vasthoudt.
Samen met de bovenstaande verzen mogen we hier over nadenken, of zoals het kalendertje zo mooi zegt: ‘ons door laten inspireren.’

Persoonlijk vraag ik mij af of dit wel zo is, dat in principe alleen onze trots kwetsbaar is.
Ik geloof zeker wel dat onze trots heel kwetsbaar is, maar om nu te zeggen dat alleen onze trots eigenlijk kwetsbaar is …?

Kwetsbaar is broos, breekbaar, gevoelig, weinig beschermd tegen beschadiging, wankel, zwak, teer, licht te raken.
Ik geloof niet, dat dit alleen met trots heeft te maken.
Er kunnen allerlei omstandigheden in ons leven zijn (of zijn geweest) die ons zo hebben geraakt, beschadigd, dat we heel kwetsbaar zijn geworden.
En dat kan voor allerlei verschillende dingen zijn.

Met dit onderwerp gingen mijn gedachten naar een gedicht dat ik heb geschreven bij een schilderij van Caroline van de Vate.
Het schilderij, dat ook ‘Kwetsbaar’ heet, is een schilderij van een klaproos.
Klaprozen zijn heel kwetsbaar; de blaadjes zijn heel fragiel, heel teer en vallen snel uit.

Met het lezen van de naam van het schilderij, kwamen er al snel allerlei gevoelens en gedachten boven en ik voelde mij op een bepaalde manier verbonden met dit schilderij.

Mijn leven was op het moment dat ik de schilderijen van Caroline ontdekte  (en haar van daaruit leerde kennen) heel kwetsbaar.
Na jaren van thuis zijn voor twee van mijn kinderen, die door jarenlang pesten depressief waren geworden en het leven niet meer zagen zitten, was mijn wereldje heel erg klein geworden, en van mijn toch al niet zo grote zelfvertrouwen en zelfbeeld was niet veel meer over.
Toen het beter ging met onze kinderen, was ikzelf in een diepe put beland, en de beginverschijnselen van de overgang hielpen me ook niet bijster goed, noch alle beschadigingen van weleer.
Toch heeft God mij (ons) vastgehouden, er door heen geholpen, maar de eerste stappen om weer terug onder de mensen te komen, weer een eigen leven op te bouwen, waren zwaar en ik was heel kwetsbaar.
Als God dan de schilderijen van Caroline (en haar ) op mijn pad brengt, is dat een volgende stap in het proces van heling en genezing.
Een streling van Zijn liefdevolle zorg voor mij.

* Kwetsbaar

De duisternis

is van mijn zijde
aan het wijken.
Voorzichtig
stap ik in het licht.
Wankel en onzeker
zijn mijn
eerste stappen,
maar ik loop
in het spoor
van Uw aangezicht.

Angstig
kijk ik soms
om mij heen.
Zoekend naar
een tastbaar houvast.
Maar ik weet,
U bent het
die mij leidt.
En in U
is mijn juk zacht
en licht mijn last.

Nog
is mijn leven
broos en kwetsbaar.
Maar,
ik ga in Uw Licht.
Het omgeeft mij,
toont mij de weg
die ik moet gaan.
Tot ik als bruid
in volle eer en glorie
sta voor Uw aangezicht.

Alleen onze trots in feite kwetsbaar?
Nee, de dingen die in ons leven gebeuren, wat ons is aangedaan, kunnen ons ook heel kwetsbaar maken.
(Mijn gedachten gaan automatisch naar de tekst van het geknakte riet en de walmende vlaspit - Jesaja 42:3)

Maar, één ding is wel zeker, we hoeven daar niet te blijven.
Dat is ook niet wat God zou willen.
Hij verlangt ernaar dat we weer sterk en krachtig worden in Hem, door Hem.
Ja, in Hem en door Hem.
In Hem, omdat daar onze werkelijke identiteit ligt en het zo belangrijk is dat we die weer gaan vinden en aannemen.
Door Hem, omdat we het niet alleen hoeven te doen.

Als ik dan de tekst erbij haal die tot overdenken erbij gegeven is, dan zijn deze woorden in deze context weer een enorme bemoediging.

Waar kan ik Uw Geest ontgaan,
waar Uw aangezicht ontvluchten?
Al steeg ik op naar de hemel, U bent daar;
of legde ik mij neer in de hel, zie, U bent daar.

Geven ze aan de ene kant Gods grootheid weer en zeggen ze wie Hij is, aan de andere kant mogen we er troost in vinden, omdat in welke situatie we ons ook bevinden, hoe diep de put ook is, of hoever weg we ook van Hem zijn afgedwaald, Hij ons ziet, ons in het oog houdt.
Hij houdt ons vast in tijden als wij niet meer weten hoe, of het niet kunnen, omdat alles om ons heen zo moeilijk en donker is.

Het is dan alsof deze woorden zeggen:

‘Hoever je ook weg bent
bij Mijn aangezicht vandaan;
zoekende, dolende,
of in de diepste put,
er is geen enkele weg
waar Ik niet met jou mee
zal gaan.’

Welk een troost, welk een bemoediging, ligt er dan in deze woorden!

Lieve Vader in de hemel,
in de eerste plaats wil ik U zo danken voor alles wat U reeds voor mij hebt gedaan.
Danken voor Uw liefde en trouw, die nimmer van mij zijn geweken, ook al zag ik het zelf niet.
Dank U, dat U niet losliet, maar mij vasthield toen ik het niet meer kon of wist.
Dank U, dat U mij zag in elke omstandigheid, dat U met mij mee bent gegaan de gehele weg.
En dank U wel dat U nog steeds met mij meegaat en ook zal blijven gaan.
Ik dank U, dat U bij mij bent in mijn kwetsbaarheid.
Dank U, voor Uw geduld met mij in dit leerproces van groei.
Mijn leven wordt steeds minder broos en kwetsbaar, maar help mij te waken voor de valkuilen en help mij om mijn blik op U gericht te houden.
Zien op wie U bent en op wat U doet; op wie ik ben in U, maken mij minder kwetsbaar, maken mij sterk.
O, ik dank U, voor Uw eindeloze trouw en liefde!
Maar ik bid U voor allen die zich nog aan ‘de andere kant’ bevinden.
Die nog zo zoekende en dolende zijn door alles wat er om hen heen gebeurt, wat er in hun leven gebeurt of gebeurd is.
Wiens leven misschien wel op dit moment niets anders is dan voortslepen van de ene dag naar de andere, van uitzichtloos naar hopeloos.
Vader, ik bid U, speciaal voor hen, dat U weer hoop geeft en uitzicht biedt.
Dat U ze laat weten, dat U er bent, dat U bij hen bent, dat U hen ziet!
Ja, ziet in de diepste of smerigste put!
En dat U hen niet alleen ziet, maar dat U Uw hand ook uitgestoken houdt, net zolang tot dat zij hem zien en zullen pakken.
Open hun ogen daarvoor, Vader, och, open hun ogen, opdat ze Uw reddende hand zullen zien.
Verlos hen, Vader, ontferm U, Vader, en breng herstel en genezing.
In Jezus’  Naam.

- Amen -

Hoever je ook weg bent
bij Mijn aangezicht vandaan;
zoekende, dolende,
of in de diepste put,
er is geen enkele weg
waar Ik niet met jou mee
zal gaan.

Ik ben bij je op elke weg,
ook al zie jij Mij niet.
Ik ben op de hoogste berg,
Ik ben in het diepste dal,
en houd Mijn hand uitgestoken,
net zo lang tot jij
hem ziet.

Hoe kwetsbaar je ook bent,
wees niet bang voor Mij.
Ik zal je met Mijn liefde overladen;
Mijn zorg zal liefdevol en teder zijn.
Zie Mijn uitgestoken hand, grijp vast
en laat Mij jouw wonden genezen
door Mijn liefde te brengen
in alle verdriet en pijn.

* Van het schilderij en het gedicht is ook een kaart (‘Kwetsbaar’) verkrijgbaar met hierop een verkorte versie van het gedicht. Zie: >>Shop<< (even naar beneden scrollen) 

©Rita Klapwijk