al beeft de aarde,
al verzinken de bergen in zee.
Laat het water maar bruisen en schuimen,
laat de bergen maar beven onder de beukende golven.
GNB
Daarom zullen wij niet bevreesd zijn, al veranderde de aarde van plaats
en werden de bergen verzet naar het hart van de zeeën.
Laat haar water bruisen, laat het schuimen,
laat de bergen beven door haar onstuimigheid. Sela
HSV
Psalm 46:3,4
De storm beukt er op los;
de wind striemt de regen
meedogenloos in je gezicht.
De ene windvlaag na de andere
slaat tegen je aan en soms
verlies je bijna je evenwicht.
Je zou willen schuilen
op een veilige plek
tot de storm is bedaard.
Maar nergens is een schuilplaats,
er doorheen is de enige weg,
biddend, dat God je bewaart.
Terwijl het om je heen
raast en tiert,
ploeter je voort;
hopend, biddend,
smekend, dat God je ziet
en ieder gebed hoort.
Eindelijk gloort er licht
aan de horizon
en de storm gaat voorbij.
En met de warme aanraking
van de zon ervaar je:
Hij was toch steeds bij mij.
Stormen kunnen heel beangstigend zijn.
Ik denk dat we allemaal weleens een storm (groot of wat kleiner) hebben meegemaakt.
De ene storm is de andere niet, maar elke storm laat wel zijn sporen na.
Hetzij in de schade die zij achterlaat in materiële zin, of de sporen die het achterlaat in je herinnering aan angst of ontzag.
Hoewel ik nog nooit echt een hele zware storm heb meegemaakt, lig ik niet altijd even rustig in mijn bed als de voor- of najaarsstormen om ons huis gieren.
Ik hoor hoe de wind beukt tegen het dak en verwoedde pogingen doet om onze dakpannen mee te nemen.
De regen klettert en striemt en het lijkt wel alsof het een weg naar binnen wilt banen.
Het maakt me onrustig en soms ben ik een beetje bang voor de schade die eventueel kan ontstaan en vraag me gelijk af hoe dat dan allemaal weer verholpen moet worden.
Al heel gauw gaat er dan een gebed naar boven om bescherming.
Een film als ‘Perfect storm’ laat zien hoe een schip in een storm soms niets anders is dan een speelgoedbootje in een teiltje water van een kind en een programma als Storm Chasers huizen en gebouwen soms niet meer dan een legobouwwerk.
De Psalmist gaat zelfs nog een stapje verder in zijn gedachtegang.
De aarde verandert van haar plaats en de bergen, eigenlijk de meest vaste delen van de aarde, worden begraven in de zee.
Het water bruist en wordt opgezweept totdat het wildschuimend alle kanten opgaat en de bergen blijven niet roerloos staan, maar beven en trillen onder het geweld.
Wie zou hier niet bang van worden als je dit zou zien gebeuren, als deze dingen rondom je zouden gebeuren?
Maar ook in ons persoonlijk leven kunnen we de dingen die gebeuren als het ware vergelijken met stormen die woeden.
De dingen die gebeuren kunnen zo heftig zijn, dat je het idee hebt dat de grond onder je voeten beeft of weggeslagen wordt.
Berichten kunnen zijn als windvlagen, met striemende regen die in je gezicht slaat en je het zicht ontneemt.
Je wereld stort ineen als de bergen van de Psalmist in de zee.
Je beeft onder de onstuimigheid van alles wat er gebeurt.
Alles wat eens zo zeker was, is verdwenen en onzekerheid heeft haar plaats ingenomen in je leven.
Je zou net als een vliegtuig om een storm heen willen vliegen, maar er is geen uitwijk mogelijkheid.
Je zou willen schuilen tot de storm is gaan liggen, maar nergens is er een plek waar je nog veilig bent.
De storm heeft bezit genomen van je gehele leven en er is maar één weg: er door heen.
Wij hebben in ons gezin al heel wat stormen doorstaan en angst was daarin regelmatig mijn trouwe metgezel.
Maar met iedere nieuwe storm werd mijn zicht beter, de reikwijdte ervan verder en mijn trouwe metgezel, angst, verdween meer en meer.
Ik weet nog dat ik op een gegeven moment tegen God heb gezegd; ‘Heer, als er nu weer iets gebeurt, dan kan ik echt niet meer; ik heb mijn grens echt bereikt.
Ik ga er dan helemaal aan onderdoor.’
Maar toen na een korte periode van windstilte er weer een nieuwe storm in alle hevigheid losbarstte, waren er momenten waarin ik ten onder driegde te gaan, maar waar ik uiteindelijk zegevierend doorheen kwam.
Als ik nu terugkijk op de achter ons liggende jaren en vooruit kijk naar de toekomst, dan kan ik met de Psalmist zeggen: ‘Daarom zullen we niet bevreesd zijn.’
Waarom?
Daarvoor neem ik je mee naar vers 2 van deze Psalm.
“God is ons een toevlucht en vesting; Hij is in hoge mate een hulp gebleken in benauwdheden.”
Daarom!
God is ons in hoge mate een hulp gebleken in alle moeilijkheden.
Met iedere storm werd ons geloof beproefd.
Met elke storm kwam dezelfde vraag: ‘Vertrouw je op jezelf, kijk je naar de omstandigheden, of vertrouw je op Mij?’
Met elke storm waren er momenten van vallen, maar ook van opstaan;
van zondigen door ongeloof en gebrek aan vertrouwen, en van vergeving en geloof, vertrouwen ontvangen.
Met elke storm zagen we meer van Hem, waardoor ons geloof groeide.
En bij elke volgende storm ervaarden we, dat we steeds eerder en steeds meer op Hem ons vertrouwen vestigden.
In elke storm waren er momenten dat wij sidderden en beefden, maar we kozen ervoor om op God te vertrouwen, op Zijn woord, op wie Hij is en op wat Hij kan doen.
Want we hadden gemerkt en gezien dat Hij betrouwbaar is
God is ons een toevlucht en een vesting.
Hij is in hoge mate een hulp gebleken in benauwdheden.
En daarom kunnen wij zeggen: ‘Wij hoeven niet te vrezen.’
Zie in elke storm van je leven terug op vorige stormen, hoe Hij je er doorheen geholpen heeft.
Zie op wat Hij in het verleden voor je heeft gedaan.
Zie naar Zijn reddende arm die nooit te kort was.
Hij is nog steeds dezelfde.
Gisteren, heden en in de toekomst.
Vertrouw op je onwankelbare, onveranderlijke God en Vader.
Lieve Vader in de hemel, dank U wel dat U Uzelf hebt laten zien en kennen door alle stormen heen.
Dank u wel dat U dat ook steeds opnieuw zult blijven doen.
Dank U wel, dat U onveranderlijk bent, betrouwbaar en onwankelbaar.
Al verandert alles om ons heen, U blijft altijd dezelfde.
Al stort onze wereld in, al verdwijnen alle zekerheden van dit leven, U bent en blijft dezelfde onwankelbare, betrouwbare liefdevolle God en Vader.
Vader, ik bid U voor hen die op dit moment door grote stormen gaan.
Waar de wind de golven opjaagt tot een grote bedriegende massa.
Ik bid voor hen, die door de golven heen en weer geslingerd worden en op zoek zijn naar een schuilplaats, naar houvast.
Vader, ik bid U, openbaar Uzelf aan een ieder van hen, opdat zij zien mogen dat U er bij bent en hen helpt door de storm heen.
Dat U ernaar verlangt om hen sterker uit deze storm te laten komen.
U wilt ze daar bij helpen.
Vader, help waar men Uw hulp nodig heeft en voorzie in kracht als zij zwak zijn.
Vergeef en herstel, voedt en omarm, sterk en geef kracht.
In Jezus ‘Naam, opdat een ieder kan zeggen: ‘Wij zijn niet bevreesd, want onze God is ons een toevlucht en een vesting; Hij is in hoge mate een hulp gebleken in alle moeilijkheden.
- Amen -
Heer, U bent mijn toevlucht en mijn vesting,
mijn schuilplaats in elk gevaar.
Ik hoef nimmer te vrezen,
want ik weet, U bent altijd daar.
Heer, U bent mijn hulp in alle moeilijkheden,
U hebt laten zien hoe trouw U bent.
Ik hoef nimmer te vrezen,
want ik weet, dat U mij bij name kent.
Heer, U bent trouw, onwankelbaar en onveranderlijk.
Dezelfde, gisteren, heden, ja voor altijd.
Daarom hoef ik niet te vrezen,
want ik weet: U bent mij nabij in elke levensstrijd.
Gods rijke zegen
en een liefdevolle groet,
Rita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten